DIŞ HABER – AJANSSPOR
Spor Toto Muhteşem Lig gruplarından Atakaş Hatayspor forması giyen Kevin Soni, ülkemizde yaşanan zelzele felaketi nedeniyle flaş açıklamalarda bulundu. Soni, “Yedinci kattan atlamak istedim” dedi. İşte ayrıntılar.
“Deprem anında kendi kendime dünyanın sonu geldi dedim”
Fransa’da yayın yapan Foot Mercato’ya konuşan Soni, “Ben uygun durumdayım. Açıkçası daha evvel hiç yaşamadığım bir şeydi. Hakikaten beklemediğimiz bir şey ve bu ömür uzunluğu unutamayacağınız bir olay. Sarsıntı anında kendi kendime dünyanın sonu geldi dedim. Yanımda insanların öldüğünü gördüm. İşte bu anda her şeyin boş olduğunu anlıyorsunuz.
Herkes meskenini, otomobilini bırakıp sığınacak yer arıyor. Futbola başladığımdan beri ve hayatımda beni en çok şaşırtan şey bu sarsıntı oldu” dedi.
“İlk maçımda kalçamdan sakatlandım”
Eylül ayında Hatayspor’a geldiğini söyleyen Soni, “Dünya Kupası’ndan birkaç ay evvel geldim. Gayem burada kiralık bir dönem geçirmekti. Birinci maçımda kalçamdan sakatlandım. İki gün sonra da ameliyat oldum. Üç ay sonra tekrar forma giymeye başladım. Lakin daha sonra ayağımdan sakatlandım. Bir ay daha forma giyemedim. Pazar akşamı Kasımpaşa ile oynadığımız maçta tekrar alanlara geri döndüm” formunda konuştu.
“Bina yıkılmadan evvel dışarı çıkabilmek için çok şanslıydık”
Açıklamalarına devam eden Kamerunlu forvet, “Maçtan sonra meskene gittim. Kuzenlerimle Play Station oynuyorduk. Sabah 4 yahut 5 civarında yer sallanmaya başladı. O sırada kuzenlerime sakin olmalarını söyledim. Tavan ve duvarlar üzerimize yıkılmaya başlayınca merdivenlerden koşarak üst çıkmaya başladık. Pasaportları ve telefonlarımızı alacak vaktimiz vardı, bunu nasıl düşünebildiğimi bile bilmiyorum. Bina yıkılmadan evvel dışarı çıkabilmek için çok şanslıydık. Birçok mevt oldu. Bunu bana bir hafta evvel söyleseydin, bunun imkansız olduğunu söylerdim.
“İlk evvel pencereden atlamak istedim lakin yedinci kattaydık”
O vakte kadar anlamamıştım. Hayatımda birinci kere bu türlü bir şey yaşadım. Dünyanın sallandığını hissettim. Dışarıda kuvvetli rüzgar oluyor diye düşündüm. Lakin sarsıntıların güçlü olduğunu ve yerin ikiye ayrılmaya başladığını gördüğümde bunun sahiden önemli olduğunu düşündüm. Birinci evvel pencereden atlamak istedim ancak yedinci kattaydık. Oradan atlarsam ayağımı kırar ve bir daha futbol oynayamam dedim kendi kendime. Bu yüzden merdivenlerden çıktım ve süratli bir biçimde kendimi dışarı attım.
“Yer çatladı ve ikiye ayrıldı”
Kendi hayatım ve sevdiklerim için çok endişendim. Yanımda ölen insanları gördüğümde sıradakinin sen olabileceğini söylüyorsun. Bina üstümüze yıkılıyordu. Nitekim çok şanslıydık zira çökmeden çabucak evvel çıktık. Binadan çabucak çıktıktan sonra yıkıldı ve konut toza dönüştü. Kendi kendime, bu kentten çıkmayı başardıysak bunun nedeni Rab’ın istemeseydi dedim. Yer çatladı ve ikiye ayrıldı. Dünyanın derinliklerinde ne olduğunu bilmiyordum. Her yer siyah, aşağıda hiçbir şey yok. Ne olduğunu bilmiyorum ancak her yer siyahtı.
“Uyusaydım sanırım ölecektim”
Ben bir müslümanım ve dindarım. Günün birinci namazını kılamk için sabah 6.40’â kadar bekledim. Bu yüzden, kendi kendime uyusaydım mutlaka öleceğimi söyleyebilirim. Hatta kesin. Düşen taşlar çok büyüktü. Uyusaydım sanırım ölecektim.
“Yemek yemedik ve bayanlar ve çocuklar içebilsin diye su getirmeye çalıştık”
Olaylar sonrası bir an evvel kulübün idman merkezine gitmek için otomobilime bindim. Oturduk konuşmaya başladık ve bir şeyler yemeye çalışıyorduk lakin yer sallanmaya devam ediyordu. Her on dakikada bir büyük sarsıntılar oluyordu. İki gün yemek yemedik. Yalnızca suyumuz vardı. Vakit zaman meyvelerimiz oldu ancak bayanlar ve çocuklar vardı. Ekip arkadaşlarımızla bu besinleri onlara bıraktık. Yemek yemedik ve bayanlar ve çocuklar içebilsin diye su getirmeye çalıştık. Bir sonraki ilçede bizi almaya bir uçak geldi. Her şeyi orada bıraktık. Değerli olan inançta olmamızdı.
“Annem olunca içim rahatladı zira ben tek çocuğum”
Herkes kuzenlerimle bize ulaşmaya çalıştı fakat kimse ulaşamadı. Şebeke yoktu, su yoktu. Hiçbir şey yoktu. Beşerler yiyecek, içecek alabilmek için üstün marketlerde arbede ediyordu. Akaryakıt de yoktu. Annem olunca içim rahatladı zira ben tek çocuğum. Artık uyumuyordu, travma geçirdi annem. Artık futbol duymak istemiyor. Lakin hürmet duymam gereken bir mukavelem var.
“Atsu’nun bulunduğu argümanları yalan”
Christian Atsu ile telefonda konuşuyordum. Pazar günü frikik golü atmıştı ve ona âlâ oynadığını ve performansını beğendiğini söylemiştim. Lakin bunun son konuşmamız olduğunu bilmiyordum. İki saat sonra diğer bir haber alamadım. Bana arkadaşımın ölmüş olabileceği söylendi, bu seni çıldırtmaya kâfi. Katiyen onunla telefonda konuşan son kişi benim. Bunu söylemekten gurur duymuyorum lakin sağ salim buluruz inşallah. Bunun için her gün dua ediyorum.
Bulunduğu argümanları palavra. Salı akşamı İstanbul’a uçtuk ve o bizimle değildi. Bulunduysa neden uçakta değildi? Bu haberler palavra. Ümidini korumak ve ailesini korkutmamak için söylemiş olabilirler. Size söyleyebileceğim, bizimle İstanbul’a gelmediği. Umarım onu buluruz.
“İstanbul’da otururken ve sizinle konuşurken yerin sarsıldığını hissediyorum”
Açıkçası yaşadığımız bu olay bizi şok etti. Uyuyamıyorum. Menajerimle her gün birlikteyim ve daima bu olay hakkında konuşuyoruz. Size anlatamayacağım bir his. İstanbul’da otururken ve sizinle konuşurken yerin sarsıldığını hissediyorum. Fakat etrafımdakiler bana hayır diyor, sallanmıyor. Bence bu bir travma. Hayatta kaldığımız için şanslıyız. İstanbul’a geldiğimizden bu yana arkadaşlarımla oraya yiyecek ve para göndermeye çalışıyoruz. İnsanları orada bıraktık ve onların yiyecekler, içecekleri olmadığını biliyoruz. Bunun kolay olmadığını biliyoruz.
“Çocukları, anneleri ve yaşlıları kurtarmaya çalıştık lakin nitekim kolay değildi”
Binanın yıkıldığını gördüğümüzde insanları gördük ve onları kurtarmaya çalıştık. Elimizden gelenin en düzgününü yaptık. Taş blokları kaldırmaya çalıştık ve ne kadar kaldırdıysak o kadar düştü. Çocukları, anneleri ve yaşlıları kurtarmaya çalıştık fakat nitekim kolay değildi. Kimilerini kurtardık ve bu İlah sayesinde.
“Artık futbol düşünmüyorsunuz”
Artık olaylara birebir gözle bakmıyorum. Orada futbolal nitekim tutklulu fakat bu türlü bir şey başınıza geldiğinde kramponlarınızı, formanızı ve mesleğinizi unutuyorsunuz. Kısaca sahip olduğunuz her şeyi. Artık futbol düşünmüyorsunuz. Yalnızca ailesini, anne, babasını, akrabalarınızı düşünüyorsunuz. Kendime söylediğim tek şey, “Ailem tekrar görebilecek miyim?”.
“Şimdi İstanbul’da bekleyip nasıl olacağına bakacağım”
Şimdi İstanbul’da bekleyip nasıl olacağına bakacağım. Hükümet ve TFF bu olaylar sonrası kentle rve kulüpler hakkında şimdi bir karar almış değil. Yeni Malatyaspor ve öteki kulüplerde de vefatlar oldu. 2 hafta daha İstanbul’da kalacağım, ve hem mesleğimi hem de olanlar üzerine düşüneceğim. Dönem bitmedi. Bu trajediye karşın futbol sevgisi hala daha devam ediyor. Bizi terk eden insanlara da sevgimiz var. Oturup düşüneceğim.
“Mesajlar şahane, eleştirmiyorum lakin oradaydım ve ne olduğunu gördüm”
Dünyanın birçok yerinden dayanak iletileri alıyoruz, bu olağanüstü. Lakin şu an takviyeye, paraya, yiyeceğe ve içeceğe muhtaçlıkları var. Hayatta kalmalarına yardımcı olacak şeylere muhtaçlıkları var insanların. İletiler kusursuz, eleştirmiyorum lakin oradaydım ve ne olduğunu gördüm. Oradakiler bildirileri okuyamıyor, yapamazlar.
“İnan bana parayla hiçbir şey yapamazsın. Bu bir trajediydi”
Kulüp bünyesinde gereksinimi olan insanlara para gönderdiğimiz bir WhatsApp kümemiz var. Ayrıyeten alışveriş yapabilir ve oraya gidecek bir otobüse yiyecek yollayabilirsiniz. İstanbul’a geldiğimizden beri yaptığımız tek şey bu. Bu olay herkesin başına gelebilir. Bu olay Türkiye’de oldu ancak yarın Paris’te olabilir. Hatay’dayken bunun başıma gelmesini beklemiyordum. Bu bir ders, birlik olmalıyız. Fakat insanların yardıma muhtaçlığı var. Hala orada olsaydım ve bildiriler alsaydım bu beni rahatlatabilirdi fakat bu durumu değiştirmezdi. İnsanlara yardım etmek için bağış yapmanız, mama göndermeniz gerekiyor. Kesinlikle paraya değil, yiyeceğe gereksinimleri var. Kent yerle bir oldu. İnan bana parayla hiçbir şey yapamazsın. Bu bir trajediydi. Arkadaşlarımın aileleri, çocukları onları ziyarete gelmişti. Ve bu maalesef yanlış vakitti.
“Umarım oradaki insanların oradan çıkmasına yardımcı olabiliriz”
Bugün bir bardak su içtiğimde her şeyin artık eskisi üzere olmayacağını size itiraf edebilirim. Aynaya bakıyorum ve mevte yaklaştığınızda hiçbir şeyi birebir halde görmüyorsunuz. Artık olayları farklı görüyorum. Kimse bunun yaşamanmasını istemez. Umarım oradaki insanların oradan çıkmasına yardımcı olabiliriz. Bugün konuşabilecek kadar şanslıyızı ancak kimileri gereğince şanslı değildi” diyerek kelamlarını tamamladı.
